18 maart 2024

Voor de sier

... maar de perziken zouden best lekker zijn.


Deze rode bloem hoort toe aan de Prunus persica 'Melred', een perzik die vooral als sierboom wordt aangeplant omwille van zijn afwijkende kleur maar die wel degelijk perziken produceert die best smakelijk zijn. Dat laatste is van horen en lezen en nog niet van ondervinden. Dat komt hopelijk nog. De Melred heeft het enkele jaren heel moeilijk gehad, meer dood hout dan levend, maar hij doet het nu toch prima. Daar in het zonnetje en uit de wind heeft hij het naar zijn zin. Hij heeft wel wat begeleiding nodig om een echte hoofdstam te vormen maar dat gaat wel lukken. 


Nieuwe planten

 


De zondagmiddag zakte ik af naar het ecocentrum van Mol (baan richting Postel). VELT organiseerde er iets en er waren ook wat planten te koop. Ik heb een paar standhouders gesteund en hier en daar een babbeltje geslagen. In nam mee: wilde chicorei voor het blauwe bloemetje, de moschataroos 'Mozart', de bodembedekkende roos 'Pink Spray' en een gaspeldoorn. Ooit hadden we hier een grote gaspeldoorn maar ineens werd hij volledig bruin. Naar 't schijnt is hij vorstgevoelig en dat is jammer want het is een prachtige, bijzonder diervriendelijke, struik. Wat me in Mol opviel: heel veel volk. Dat doet deugd want soms denkt een mens dat heel de wereld de bruine afgrond in rolt.


17 maart 2024

Onderhoud keienmoeras

 

Na het onderhoud, terug zoals vroeger de bedoeling was:
 toegankelijk voor de goudwindes en een heerlijk bad voor de vogels.


Gisteren heb ik gelaarsd het keienmoeras onder handen genomen. Het werd terug toegankelijk gemaakt voor de vissen. Al het woekerende Pitrus werd verwijderd. Ook de Darmera peltata is wat uitgedund. Dat waren verdorie heel dikke wortelstokken! Het geheel lijkt momenteel wat kaal maar er komen nog heel wat planten tevoorschijn..... Het is geen karwei dat regelmatig op de agenda staat, integendeel, het was het eerste onderhoud sinds de aanleg van de zwemvijver in 2007!

Een deel van het afgevoerde materiaal

Van de Darmera peltata heb ik zoveel als mogelijk gerecupereerd. Enkele dikke wortelstokken en een grote zode werden in een andere waterpartij gedeponeerd. Ik kreeg het niet over mijn hart om zoveel schoons op de composthoop te gooien. De Pitrus, die laat ik wel volledig uitdrogen. Hij werd 15 jaar gedoogd maar dat volstaat. Hij koloniseerde gans het keienmoeras en zijn 'agressieve' wortels bleven op het oorlogspad. 

Totaalbeeld met achteraan het keienmoeras

De klus is geklaard. Het velletje van mijn handen is er flinterdun door geworden. Al dat sleuren en wroeten in de lavasteentjes heeft me terug babyhandjes gegeven. De hele nacht voelde ik het bloed pompen in mijn vingertoppen. Normaal gezien ben ik nu wel vele jaren gerust. Meteen na de ingreep zwommen er al goudwindes in het nieuwe water. In de zomer verwacht ik er ook heel wat waterjuffers en echte libellen te zien. Als aankleding van het keienmoeras plantte ik wat gerecycleerde wateraardbei, een gewortelde stengel van waterdrieblad en een handjevol watermunt. 

16 maart 2024

Wilde peer

 


Onze wilde peer aan de straatkant krioelt van de bloemen. De oorspronkelijke Beurre de Merode heb ik jaren geleden op de entplaats afgezaagd wegens alsmaar toenemende perenroest. De onderstam bleek een wilde peer te zijn en dus konden we hem volledig zijn gang laten gaan. Hij kreeg een krans nieuwe scheuten en vormde zo een volle struikvormige, doornige perelaar. Hij is mooier en gezonder dan ooit. Alles voor de bloesems. En..... fijn meegenomen, de perenroest is volledig verdwenen. En de eetbare peren dan? Wel, eerlijk gezegd, we waren niet wild van de smaak. Ik heb niet het idee dat we veel missen.



15 maart 2024

Bosbandzweefvlieg

 


De geelbloeiende Berberis aan de bosrand krijgt veel bezoek van hommels en zweefvliegen. Af en toe vind ik er een soort die niet zo algemeen voorkomend is, zoals deze bosbandzweefvlieg. In detail bekijkend, kan  je niet anders dan verwonderd staan van de schoonheid van dit vliegend beestje: een mooi wespachtig achterlijf, een prachtig koperkleurig borststuk en wat behaarde ogen. Het zijn deze kleine wezentjes die een tuinwandeling extra boeiend maken. Ik kan nog steeds verwonderd loeren naar de bloesempracht maar zit er een beest(je) in de buurt dan geniet ik toch dat tikkeltje extra.


14 maart 2024

Beverboom

 


Momenteel staat onze Magnolia 'Galaxy' in bloei. Hij staat tussen ons huis en de zwemvijver zodat we er vanuit de living en de keuken mooi zicht op hebben. Het is de eerste maal dat hij zoveel bloemen draagt. Voor zover ik me herinner, schaften we hem aan bij Pépinière Le Try, een toffe kwekerij waar we ook toverhazelaars en bloemkornoeljes op de kop tikten. Magnolia's zijn in onze tuin moeilijk op gang te trekken maar deze doet het prima. De mooie kleuren ontleent de Galaxy uit de kruising tussen Magnolia liliflora Nigra en Magnolia sprengeri Diva.


11 maart 2024

Vosjes

 


Niet alleen de tweekleurige zandbijen zijn verlekkerd op de schijnhazelaar, gisteren bleek dat ook de vosjes wel pap lusten van de Corylopsis chinensis. Twee vrouwtjes waren er druk in de weer. Dat is wel een aangename verrassing omdat ik het niet verwacht had. Ik schafte me de schijnhazelaar enkele weken geleden aan (in bloei) omdat de gele bloemen zo vroeg op het jaar al tevoorschijnkomen. Dat onze wilde bijen erin geïnteresseerd zouden zijn, was helemaal niet in me opgekomen. Maar je ziet wel, 'uitheems' betekent niet automatisch 'oninteressant' voor onze insecten.

Op drachtplanten - imkerpedia lees ik dat deze Corylopsis een score haalt van 3 op 5 voor nectarwaarde en een nul voor pollenwaarde. 


8 maart 2024

Aarzeling

 


Wat aarzelende Magnolia-bloemknop.

Goesting om de warme jas af te werpen
maar die ijskoude oostenwind
doet me twijfelen.

6 maart 2024

Zandbij

 


Vanmorgen verplantte ik een Spirea japonica omdat ik er een groepje wilde van maken. De hele tijd had ik het muzikale gezelschap van een zanglijster. Ik ging naar hem op zoek en vond hem in een hoge valse acacia, duidelijk genietend van de alsmaar warmer wordende ochtendzon. Wat later verschenen er ook een aantal vlinders waaronder een dagpauwoog, twee citroenvlinders en een gehakkelde aurelia. In de namiddag vielen me een aantal wilde solitaire bijen op. Een heel kleintje zat op de bloemen van de schijnhazelaar, de Corylopsis chinensis. Het was een vrouwtje van de tweekleurige zandbij (foto). Op de kop en het borststuk liggen er enkele stuifmeelkorrels. Zoals de naam het suggereert, maken ze hun nest in de grond. 

De tweekleurige zandbij (v.)



4 maart 2024

Ogen tekort.

 


Er is een halve autobus kikkers gemigreerd van de kikkerpoel naar de zwemvijver. De aanpalende moeraszone, die tevens dienst doet als helofytenfilter, is een geliefkoosde plek om kikkerdril achter te laten. Het water is daar heel ondiep en dus veel sneller opgewarmd dan in de andere waterpartijen. Op de foto een groep kikkers in de zwemvijver zelf, vermoedelijk omdat ze mij als gevaar interpreteerden. In de vijver kunnen ze meteen de diepte in duiken, veilig voor een warmteminnende persoon gelijk mij. Dat leverde bovenstaande koddige foto op.




Genoeg gemoord!

 


Het is haast onbeschrijflijk en totaal ontoelaatbaar wat er momenteel in de Gaza gebeurt. Meer dan 30.600 Palestijnen gedood.... dit is de beschaving ver voorbij. Genoeg gemoord, tijd voor vrede. In Genk lieten we daarom gisteren, samen met zo'n 500 andere warme mensen, onze stem nog eens horen.

Limburg voor Palestina.




3 maart 2024

Nageslacht verzekerd

 


Er wordt wat lawaai geproduceerd in onze kikkerpoel. En dat niet alleen, het aantal eiklompen (kikkerdril) van de bruine kikkers neemt toe. In het ondiepe water zie ik heel wat paartjes waarbij de mannetjes zich vastgeklampt hebben aan de vrouwtjes. Het nageslacht van de bruine kikkers is weer voor een jaartje verzekerd. Toch is er niet alleen goed nieuws. In een andere poel, daar waar ook onze salamanders leven, diende ik enkele dagen geleden 12 dode bruine kikkers van het water te scheppen. Dat is altijd treurig. De oorzaak is voor mij niet duidelijk, in de buurt was het ook van dat. Gelukkig is de populatie bruine kikkers hier helemaal niet bedreigd, ze is springlevend. Groene kikkers, die hebben we nooit gehad en padden .... zie ik hier niet meer. Daar scheelt duidelijk wél iets mee!

Koppeltje bruine kikker.





27 februari 2024

Fotogeniek wilgenkatje

 


Voor plantenliefhebbers zal ik allicht een open deur intrappen: één van de allermooiste wilgenkatjes voor de tuin worden geopenbaard door de Salix gracilistyla "Mount Aso". Wij zagen hem voor 't eerst in het Arboretum van Kalmthout en twijfelden geen moment toen we de mogelijkheid kregen om enkele struikjes aan te kopen. Sommige katjes in kwestie zijn intussen al in een verder gevorderd stadium waardoor er naast het rozerood ook gele details te bewonderen zijn. Met enkele waterdruppels erbij vind ik ze bijzonder fotogeniek.


26 februari 2024

De eerste kikkerdril

 


26 februari, dat zou wel eens een nieuw record voor onze tuin kunnen zijn: de eerste kikkerdril van het jaar van de bruine kikker. Ik heb er een gewoonte van gemaakt de vondst van de eerste eiklomp op de blog te zwieren. Voor zover ik heb gerapporteerd, was 4 maart het vorige record. Toch bijna een week vroeger dus. Ik had het geknor van de kikkers de voorbije dagen al duidelijk gehoord en in de kikkerpoel stuntelde al een vrouwtje met een mannetje op haar rug. Maar uit ervaring weet ik dat het grote legoffensief nog gaat komen. Een beetje zonnewarmte en 't zal beginnen.



Twee nieuwe sierkersen

 

Prunus 'Accolade'

Het voorbije plantseizoen heb ik de tuin grondig 'gereviseerd' en een heleboel planten verplaatst. Er werd zo min mogelijk levend materiaal naar de verhakselaar of een takkenwal verwezen. De vrijgekomen ruimtes boden de gelegenheid om wat nieuwe soorten te introduceren. Zo kwamen twee sierkerselaars in onze ecologische tuin terecht. Beide vrolijken momenteel de boel op. Wat vroeger dan beschreven maar de veranderende natuur kan je als tuinier nu eenmaal niet sturen.

Boven zie je de bevallige Prunus 'Accolade'. De bloemen zijn een klein beetje gevuld zonder evenwel de meeldraden en stamper te doen verdwijnen. Deze geslachtsorganen heb ik er altijd graag bij en met mij, de bestuivers. Toch is het vooral de mooie kleurschakering wit/roze die me van de 'Accolade' doet houden.

Weelderige bloesem van de Prunus incisa.

De tweede nieuwe sierkers kocht ik als heester, het is de Prunus incisa 'Paean' ook wel Fuji-kers genoemd. Hij bloeit heel weelderig met roze bloemetjes. Ik plantte hem in de buurt van de veldkapel waar ook een Cercis chinensis 'Avondale' staat. Deze boom bloeit in hetzelfde kleurenpalet als de sierkers. In de herfst zouden de bladeren oranje moeten verkleuren, maar dat is nog afwachten.

De Fuji-kers naast de veldkapel.

Aan het fietsenhok, lekker in het zonnetje, plantte ik tenslotte een nieuwe variëteit perzik (nog geen foto), de Prunus persica 'Magnum'. Hij zou krulziektevrij moeten zijn, maar daarover later meer. De bloemknoppen zwellen momenteel op -dat ziet er goed uit- al is het topje van de boom afgestorven. Ook al vind ik perziken best lekker, het boompje werd toch vooral voor de perzikbloesem gekocht. Eigenlijk geldt dat hier voor alle fruitbomen.... wat voor velen een bizarre gedachte is 😀 That's me.


25 februari 2024

Wat een boom!

Mijn huisgenoten die onlangs Senegal bezochten, gingen samen met een lokale gids ook de 'Kaasmaker van Abene' opzoeken. Een kaasfabriek in Senegal? Neen, Le Fromager d'Abene is samen met de 'Fromager millenaire de Missirah' de dikste kapokboom van Senegal. Ze behoren beide tot de 5 dikste kapokbomen (Celba pentandra) van de wereld.


In 2021 werd de stamomtrek nog eens opgemeten, zoals het hoort op een hoogte tussen 1.30 en 1.50 meter, en het meetlint gaf 25 meter aan. Dat kan al tellen! Zoals je kan zien op bovenstaande foto, gaat het niet om een mooie ronde stam maar om een heel amorfe structuur. De dikste kapokken staan in Brazilië, hier groeien er twee met een stamtrek groter dan 30 meter.


De boom is vrij te bezoeken. Er zit een man die de plek wat proper houdt en het is gepast om deze een vrije gift te overhandigen. Behalve de 4 Looienaars was er nog één bezoeker, toch ben je er nooit alleen want de kapok huisvest ook een groep apen. De allerdikste boom van Senegal meet 28.69 meter. Het is een Afrikaanse Baobab (Andansonia digitata). 

19 februari 2024

Senegalees zandschilderij

 


Tijdens de voorbij krokusvakantie is een deel van mijn gezin op reis geweest naar Senegal. De dames hebben daar heel mooie dingen gezien waaronder krokodillen, legale cannabisplantages, imposante baobabs en kapokbomen maar ook heel veel zwerfafval. Bij terugkomst ontving ik een ingepakt cadeautje. Het bleek een zandschilderij te zijn (zie foto) met daarop een kooktafereel. Nog meer bijzonder dan het kunstwerkje was het groffe inpakpapier. Het is een herbruikte cementzak. Dat is iets wat hier nog niet in zwang geraakt is. Qua plantrekkerij kan het wel tellen.